Kampot; lekker toeren op de scooter en chillen in het guesthouse bij de rivier

De originele blog is te lezen op mijn Travelmessage blog.

Hallo sneeuwmannen en -vrouwen (en de enkele lezers die in zonnige oorden verdwaald zijn).

Nog maar een week te gaan en dan zijn jullie weer verlost van mijn spam en moet ik ook weer geloven aan de kou.
Maar wees gerust, tot die tijd geniet ik nog met volle teugen!

Zoals in mijn vorige blog al vermeld ben ik nu in Kampot, in Utopia guesthouse. Geweldige stek, maar erg afgelegen. Dus de afgelopen twee dagen had ik een scootertje gehuurd. Noemen ze hier ook motor of bike, dus jullie begrijpen dat mijn teleurstelling immens was toen t een scootertje bleek te zijn. 😉
Nee hoor, een scooter is perfect. De wegen zijn dusdanig dat je toch niet hard kunt rijden.
Twee dagen lang heb ik door het Cambodjaanse land kunnen crossen. Heerlijk! Je komt op plekken waar je normaal niet komt. De eerste dag ben ik in m’n eentje op pad gegaan. Ben met een zeer basale kaart op pad gegaan. Ergens moest ik van de verharde weg af (dat was niet zo moeilijk, alleen de grote weg is verhard) om naar een aantal grotten en het secret lake te kunnen. En ik had zowaar in een keer het goede weggetje te pakken. Na een half uurtje over een stoffig zandweggetje te hebben gereden kwam ik ineens bij het verborgen meer uit. Niet echt spectaculair, maar de rit was heerlijk! Terwijl ik continu de kuilen moest ontwijken, zwaaiden langs de hele weg kinderen naar me. Cambodjaanse kinderen zijn echt geweldig leuk. Ondanks soms moeilijke omstandigheden zijn ze nog wel echt kind. Vrolijk, spelend, enthousiast, spontaan. En sommigen tellen in zes Europese talen tot tien en spreken een aantal zinnetjes Duits, Nederlands, Spaans, Frans en bijzonder goed Engels.

Bij de grotten (heb er twee bezocht) zijn ook groepjes kinderen die onofficiële rondleidingen verzorgen inclusief zaklamp zodat de bezoeker op diverse bezienswaardigheden kan worden gewezen. Uiteraard wordt er wel een fooi (up to you Sir, five dollars? :D) verwacht, maar ze doen het erg leuk. En avontuurlijk, want er moet flink geklommen worden.

Verder heb ik die dag nog wat door Kampot getoerd. Klein, aardig stadje. Heerlijk zonder al die druktemakers die geld aan je willen verdienen.

De volgende ochtend was ik ineens rond half zes wakker. Nou is dat niet abnormaal, want dat komt wel vaker voor en draai ik me nog een paar keer om. Maar nu dacht ik, laat ik eens opstaan om de zon te zien opkomen boven de rivier. Een zon heb ik niet zien opkomen (te bewolkt), maar het was erg mooi om van de stilte te genieten, de natuur te zien en horen ontwaken en gewoon een beetje het leven te reflecteren. Jaja, ik doe blijkbaar ook nog andere dingen dan biertjes drinken. 🙂

Daarna ben ik, na nog een paar uurtjes in de hangmat te hebben gelegen en een prima omelet van t huis te hebben verorberd, samen met twee Amerikanen weer op avontuur gegaan op de scooter. Veel gereden, veel gezien. Via wat omwegen naar Kep gereden. Dat is t plaatsje waar ik vandaag naar toe ga overigens. Daar een rondje gereden om vervolgens op zoek te gaan naar een klein strandje buiten het plaatsje. Na een half uurtje over zandweggetjes te hebben gecrossd bleek het toch minder mooi dan verwacht. Veel afval (zoals wel vaker in ZO Azie helaas), kinderen die hun behoefte deden op het strand.. Nou laat maar dan! Weer terug gereden naar Kep om daar krab te eten, daar staat t plaatsje bekend om. Ik had krab uit Kep met Kampot-peper. Kortom, het beste uit de regio. En het was heerlijk. En vers, want de krab kwam rechtstreeks uit de zee.
Na dit voorgerechtje zijn we terug gereden naar Kampot. Even buiten Kampot had ik de tip gekregen voor een superleuk restaurantje; the rusty keyhole. Uitzicht over het Cambodjaanse platteland en fantastische spareribs. Echt heerlijk.
En de eerste keer in Cambodja dat ik weer westers eten koos. Ik probeer zoveel mogelijk lokaal voedsel te eten.

Daarna in het donker terug op de scooter. En dat is in Cambodja veelal nog echt donker. Zeker gezien t feit dat Utopia 8km buiten t stadje is gelegen. Maar eind goed, al goed… ’s avonds aan de waterkant nog lekker een paar biertjes naar binnen gereflecteerd en op tijd slapen na een vermoeiende dag.

Straks op weg naar Kep en hopelijk Rabbit island.

Groetjes van Tijs

PS kunnen jullie de sneeuw wel ff opruimen voor ik terugkom. Dat duurt nou al zo’n vier weken en dat is wel genoeg he? Ik wil graag gewoon op de afgesproken tijd kunnen landen en zonder problemen naar huis.
Alvast bedankt!!

Ik vind het altijd leuk om reacties te krijgen... dus dat kan hier! :-)