Bibberen in Bogotá

Bogotá, de hoofdstad van Colombia, is een van de grootste steden van Zuid-Amerika. Liefst 9 miljoenen mensen wonen hier op ongeveer 2600 meter hoogte. Wij bleven er drie nachten in de wijk La Candelaria. Een koloniale wijk vol met graffiti, waar we meer over leerden tijdens een tour. Ook genoten we van het uitzicht vanaf de berg Monserrate. Maar wat misschien wel het meeste blijft hangen in onze herinneringen is toch wel de kou.

De reis van Villa de Leyva naar Bogotá verliep voorspoedig. We werden in een keer naar het busstation van Bogotá gebracht, vanuit waar we een taxi pakten naar ons hostel. We verblijven in SieChita Guesthouse, een erg klein guesthouse met slechts drie kamers. De kamers zien er erg mooi uit, het ontbijt was lekker en we hadden fraai uitzicht op de berg Monserrate.

La Candelaria
Na aankomst in het guesthouse, gingen we even de wijk in. We verbleven in La Candelaria, de oude koloniale wijk van Bogotá. Tot de millenniumwisseling was dit echt nog een no go-area en het domein van (drugs)criminelen, maar sinds die tijd is de wijk schoongeveegd en is het erg gezellig geworden met vele ho(s)tels, restaurants en cafeetjes.

Helaas was het weer niet al te best die middag. Het regende en was vooral ook gewoon koud. Bogotá ligt op grote hoogte, dus het is er bijna altijd fris. In combinatie met bewolking en regen wordt het dus al snel koud. En aangezien verwarming geen gemeengoed is en deuren en ramen vaak open staan (of dusdanig grote kieren hebben dat het effect hetzelfde is), was het binnen dus ook gewoon koud.
Dat in combinatie met het feit dat er op zondag erg weinig leven is in de wijk, maakte dat wij het ook snel voor gezien hielden. We hapten ergens een menu del dia naar binnen en sloten ons daarna op in ons guesthouse.
Toen het donker was besloten we om toch maar eens in beweging te komen en we gingen naar een cafe van de Bogotá Beer Company. Zij produceren bijzonder goede (speciaal)bieren, dus daar genoten we goed van terwijl we een potje kaartten. De avond hebben we afgesloten in een restaurant tegenover het guesthouse, waar we een salade en een pizza samen gedeeld hebben.

Graffiti-tour
Na de koude nacht onder de warme dekens overleefd te hebben, gingen we de volgende dag op pad voor de graffiti-tour door La Candelaria. Een goede manier om vast wat meer van de wijk te zien, maar vooral om meer te leren over het vele gebruik van graffiti en overige straatkunst in Bogotá. Het is namelijk niet een heel mooie stad, absoluut geen Cartagena, maar dankzij de graffiti en het rauwe randje vond ik dat de stad wel iets had. En sowieso ben ik wel een liefhebber van mooie graffiti-kunst in steden, dus dit is iets wat we zeker wilden doen.

Een enthousiaste gids leidde ons langs diverse plekken waar graffiti aangebracht is in de stad. Tegenwoordig wordt dit ook geaccepteerd en zelfs gestimuleerd door het stadsbestuur en huiseigenaren, wat tot gevolg heeft dat er vele ware kunstwerken verschenen zijn. Al met al een erg leuke en bijzondere tour om te volgen! Onder aan deze blog zijn vele graffiti-foto’s te vinden. 🙂

Candelaria en Plaza Bolivar
Na de tour zijn we samen met Simon en Katy een hapje gaan eten in de foodmarket. De allergoedkoopste maaltijd die ik tot nu toe op heb. Voor 5500 pesos (2,50 euro ofzo) kregen we een soepje, hoofdmaaltijd met kip en een glas sap. Helaas was het ook niet echt te eten, maar de maagjes waren wel weer gevuld. Toch geen aanrader. 😉

Daarna zijn Jacqueline en ik nog even door La Candelaria gewandeld en naar het Plaza Bolivar. Dit is het grote, centrale plein van Bogotá, omringd door vele prachtige grote gebouwen, zoals de Kathedraal en het presidentieel paleis. Maar wat ons vooral ook opviel was de enorme hoeveelheid duiven op het plein. Oja, en een stuk of drie lama’s.
Op dit plein wenste een of andere zwerver ons ook nog toe dat we beroofd zouden worden. Niet zo heel erg aardig vonden we, maar zijn wens is tot nu toe nog geen waarheid geworden gelukkig.

In de avond zijn we met z’n tweetjes een drankje gaan doen bij De Una travelbar, hebben we nog wat potjes gekaart en daarna bij Fatima hostel een goede en goedkope maaltijd naar binnen gewerkt (lekkere patacones voor mij en bbq ribs voor Jacq).

Monserrate
Na een prima ontbijt zijn we de volgende dag naar Monserrate gegaan. Deze grote berg torent boven Bogotá uit en geeft een prachtig uitzicht over de stad. En tot onze grote vreugde was het eindelijk zonnig en warm geworden in Bogotá! Weg met de regen en kou en de stad werd er een stuk mooier van!

We gingen omhoog met de funicular (een treintje), aangezien via het wandelpad ontraden wordt ivm veiligheid (berovingen etc). Boven op de top aangekomen waren we voor het eerst boven de 3000 meter (3152 om precies te zijn). De lucht voelde al wat ijler en koeler.. dat belooft wat voor als we nog verder de Andes ingaan. 🙂 Bovenop de top ligt een klooster en hadden we een prachtig uitzicht over de miljoenenstad die aan onze voeten lag.
Overigens gaat het verhaal dat als een koppel samen Monserrate bezoekt, dat hun relatie vervloekt is en dat ze nooit zullen trouwen. Goed, weten we dat ook weer. Tot nu toe (drie dagen later) gaat het nog altijd erg goed tussen Jacq en mij!

Uitzicht vanaf de berg Monserrate

Na deze beproeving van onze relatie zijn we door de cablecar zwevend door de lucht terug naar de stad gebracht en zijn we nog wat gaan rondwandelen zonder direct doel. Door de wijk Centro (met wat meer het dagelijks leven in de grote stad) liepen we door een erg drukke winkelstraat terug richting Plaza Bolívar. We kwamen langs diverse straatmuzikanten, artiesten die tekeningen op straat maakten, groepjes mannen die schaakten of domino speelden of om andere (dubieuze?) redenen in een groep samenschoolden.

Die avond besloten we weer een hapje te gaan eten samen met Simon en Katy. We hadden goede verhalen gelezen over het Italiaans restaurant Nuraghe, dus daar gingen we naar toe. Tot grote vreugde van Jacqueline hoefde ze een keer niet met winterjas aan te eten, omdat het binnen gewoon warm was. De avond was nu al geslaagd voor haar! Voor mij ook overigens, met dank aan het erg goede eten, leuke gezelschap en de onovertroffen, verrukkulukke chocoladetaart die we als toetje hadden.

Rond als Michellinmannetjes gingen we weer terug naar onze hostels. De volgende dag zouden we namelijk weer verder reizen naar Salento. Een klein dorpje in het midden van het koffiegebied.

Foto’s van Bogotá:

2 thoughts on “Bibberen in Bogotá”

Laat een reactie achter bij Esther Reactie annuleren