Sucre: Jacq op reis, zonder Tijs!

Jaja, de eerste blog van Jacq is een feit! Helaas door bittere noodzaak, maar dat mag de pret niet drukken. Ik zal jullie vertellen over onze reis naar en verblijf in de zoetste hoofdstad ter wereld 🙂

Bij voorbaat wil ik jullie vast waarschuwen. Deze blog bevat zeer weinig fotomateriaal. Tijs heeft nl het grootste gedeelte van onze tijd in Sucre in bed doorgebracht en ik ben duidelijk NIET de fotograaf van ons twee… Ik denk er gewoon totaal niet aan om dingen op de gevoelige plaat vast te leggen… ik ben bezig met genieten enzo 😉 In het geval van Sucre is dat best jammer, want het is werkelijk een prachtige stad!

De reis naar Sucre was een lange tour. Na ons jungle-avontuur vertrokken we per vliegtuig vanaf Rurrenabaque naar La Paz. In een erg klein vliegtuigje (19 zitplaatsen) vertrokken we. Onderweg hadden we behoorlijk wat turbulentie en dat merk je in zo’n klein vliegtuigje beduidend beter dan in een groter model… Gelukkig kon ik m’n eten nog net binnen houden en landen we na 30 minuten al weer in La Paz.
Na een uurtje of 2 op La Paz airport gewacht te hebben, konden we onze nachtbus naar Sucre in. In Peru zijn we best verwend qua nachtbussen; eigen videoschermpjes zoals in het vliegtuig, maaltijden aan boord en een deken en kussentje voor een comfortabele nacht. De nachtbus in Bolivia viel hierbij vies tegen… Alle luxe was afwezig en zelfs de aanwezige toilet bleef gewoon op slot. Niet echt een prettige gedachte als je 12 uur in een bus moet verblijven. Wel konden we de chauffeur vragen om te stoppen als je echt nodig moest, wat helaas een zoektocht naar een toilet opleverde in een erg vaag dorpje. Ook bleek de bus niet erg veilig, want van andere passagiers werd ook nog eens een tas gejat. Al met al een rotrit met weinig slaap, vooral voor Tijs.

Om 9 uur kwamen we aan in ons hostel, The Beehive. We werden zeer warm ontvangen door een van de vrijwilligers en we kregen zelfs een ontbijtje terwijl we op onze kamer wachtten. Al snel werd duidelijk dat de sfeer erg tof was in dit hostel! We hebben lekker zitten kletsen met wat andere reizigers die net gearriveerd waren en de vrijwilligers deden gezellig mee. Ook kregen we te horen dat er die avond een Thanksgiving diner werd georganiseerd, waar we graag aan wilden deelnemen. Na het ontbijt konden we onze kamer in en Tijs viel direct in slaap. Hij was kapot! Ik voelde me wat beter en had na een klein dutje weer genoeg energie om op pad te gaan. Tijs voelde zich echter alleen maar slechter, dus ik ging alleen op pad om Sucre te verkennen. Sucre is een prachtige, witte stad en op elk vlak anders dan La Paz. Schoner, mooier, minder bruisend, meer cultureel. Na een paar uurtjes kwam ik terug om Tijs nog steeds in bed aan te treffen, nu zelfs met koorts. Ik heb hem lekker laten slapen en heb alleen deelgenomen aan het diner. Met ongeveer 15 man hebben we erg gezellig zitten eten met een lekker wijntje erbij, heerlijk! En ook erg leuk om zo de rest van de rest van de mensen in het hostel te leren kennen.

Dag 2 in Sucre brak aan met helaas nog hogere koorts voor Tijs (>39 graden). Hij voelde zich echt belabberd. Na wat getwijfeld te hebben zijn we toch maar naar het ziekenhuis gegaan. Een consult was erg goedkoop (ongeveer 1,50) en een bloedonderzoek was ook niet duur (een tientje). Het leverde dan ook geen heldere diagnose op: waarschijnlijk een infectie (waar / wat / hoezo?). Met een flinke batterij aan antibiotica en koortsremmers konden we weer naar het hostel. Gelukkig voelde Tijs zich ook al weer wat beter.

’s Avonds ben ik samen met een groep van het hostel naar een dansvoorstelling gegaan. Het zou een combi zijn van salsa, hip hop en moderne dans. Het bleek ook daadwerkelijk om deze dansstijlen te gaan maar dan wel op een belabberd niveau. Ik dacht altijd dat de Zuid Amerikanen het dansen en bijbehorend ritmegevoel gewoon in het bloed hadden zitten, maar dat viel vies tegen! We hebben echt enorm gelachen om de dames die onder dansen het zwaaien met hun haren bedoelen in een te ordinair pakje en om de keren dat werkelijk iedereen op het podium een ander ritme aanhield. De toppers waren de Stilleto’s. Twee duidelijk homoseksuele jongen die een goede show gaven op flinke (stilleto) hakken… Respect!
Na de 2,5 uur durende show (net iets te lang ;)) gingen we met z’n allen nog een drankje doen en ben ik daarna Tijs maar weer ens op gaan zoeken.

De volgende dag voelde Tijs zich weer wat beter en we besloten erop uit te gaan. Helaas bleek het herstel van korte duur en was Tijs behoorlijk snel moe. We bleven op ieder bankje dus maar even uitrusten. Ook bleek mijn mojito van de avond ervoor niet helemaal goed gevallen te zijn en was ik liever ergens dicht bij een wc dan in de stad. We zijn dus maar snel weer naar het hostel gegaan om bij te komen van maar liefst 1 uur in de stad (waarvan 90% op bankjes). Het leven van een reiziger gaat niet over rozen 😉
Die avond voelde ik me wel weer redelijk oke en besloot een film te kijken in een cafe. Tijs voelde zich te sterk verbonden met het bed om aan te sluiten. De film die ik heb gezien heette The devil’s miner. Een film over een familie in de mijnstad Potosi. Potosi was vroeger de allerrijkste stad ter wereld, doordat ze een enorme voorraad zilver in de bergen hadden. Hier is inmiddels niets meer van over (al het zilver is in Spanje beland) en de mijnwerkers leven in grote armoede in de hoop nog ergens wat zilver te vinden. Een zeer treurige documentaire dus, maar wel de bittere realiteit. Ik vond het zeer indrukwekkend en raad het aan om te zien.

Dag 4 bleek een betere dag te zijn voor ons! Met net wat meer energie hebben we een leuk park bezocht (waar een toffe haaienbus rond reed!) en gezellig geluncht met Bram en Janske (Tijs’ oude buren in Den Bosch) die ook in Sucre waren. We zijn hen al eerder tegen gekomen in Salento, Colombia. Zij zijn met een compleet andere route ook in Bolivia beland en toevallig waren we dus tegelijkertijd in Sucre. Het was zo gezellig dat ze ’s avonds ook nog naar ons hostel kwamen voor een door mij bereid pastaatje! Leuk om weer een keer bekenden te zien 🙂

Dag 5 ging het steeds beter met Tijs en hebben we samen de stad verder verkend. We zijn de berg op gelopen vanwaar we een prachtig uitzicht hadden over de stad. Aangezien we ook nog bustickets nodig hadden zijn we die alvast gaan kopen en gelukkig was de grootste markt van de stad (Mercado Campesino) hier ook dichtbij. Een enorm uitgebreide markt, zowel midden op straat als in een grote hal. In de markthal hebben we nog even een lekker sapje gedronken, met yappa (het beetje extra wat je krijgt van de casera als er nog wat over is). Jum!
Hierna weer lekker naar het hostel om daar de rest van de dag uit te rusten en onze tocht naar Uyuni te boeken… Daarover meer in de volgende blog!

Foto’s

1 thought on “Sucre: Jacq op reis, zonder Tijs!”

  1. Leuk om te lezen Jacq! Hopelijk voelt Tijs zich snel wat beter! Veel plezier nog. Al een idee waar jullie de kerstdagen en O&N zijn? Benieuwd naar de volgende verhalen

Ik vind het altijd leuk om reacties te krijgen... dus dat kan hier! :-)