De originele blog is te lezen op mijn Travelmessage blog.

Hallo allemaal!

Hier ben ik weer, nog steeds vanuit Chiang Mai!
De afgelopen dagen heb ik doorgebracht in de jungle in het noorden van Thailand. Vanuit Chiang Mai hadden we met elf man uit ons hostel een trekking van drie dagen geboekt door de jungle. Aangevuld met nog twee anderen hadden we een groep van 13 man. Twaalf daarvan konden het vanaf het begin supergoed met elkaar vinden. De dertiende was een Italiaanse oudere man die geen Engels sprak. Beetje jammer voor hem, want zo had hij drie dagen lang nauwelijks contact.

We vertrokken rond een uur of negen vanuit het hostel. Onderweg naar de jungle maakten we een tussenstopje bij een lokale markt, waar de gids inkopen deed voor ons eten. Daar werden we zoals wel vaker in Thailand belaagd door verkoopsters van prullaria die na 10 keer “nee” nog 30 keer vragen of we toch niet iets willen kopen. Per minuut.

Na een tijdje op allerlei onverharde wegen te hebben gereden kwamen we uiteindelijk bij onze startplaats aan. Vanuit daar gingen we bepakt en bezakt op pad. De eerste dag zouden we zo’n 4 uur door de jungle trekken op weg naar onze eerste overnachtingsplaats. Dat was een bamboo-hut in een klein dorpje in de bergen. De toch ging bepaald niet over platgelopen paden. We gingen berg op en berg af. Soms ging het echt bijzonder schuin omlaag en was het voor velen omlaag schuiven geblazen.

Uiteindelijk kwamen we na een prachtige toch op onze slaapplaats aan. Hier bereidde onze gids samen met wat bewoners een meer dan prima maaltijd voor ons. Na de maaltijd zaten we heerlijk bij een kampvuurtje en dronken we onder een fantastische sterrenhemel samen een biertje. Life is gooooood!!!!

De volgende dag stonden er weer zo’n 15 kilometer op het menu. Dwars door de jungle heen met als einddoel een watervalletje waar we konden zwemmen. De wandeltocht was weer prachtig. En met op het eind een lekkere frisse duik was het weer een geweldige dagbesteding. ’s Avonds sliepen we weer met z’n allen in een bamboo-hut in het volgende dorp. Dit was de hut van een van de families die blijkbaar telkens voor mensen die deze tour doen leeg wordt geruimd om slaapplaats te bieden.

’s Avonds aten we weer met z’n allen in een kringetje in de hut en speelden we een paar spelletjes kaart (BULLSHIT!) om daarna vroeg te gaan slapen. Het was die nacht ijskoud in de jungle. En gezien het ultradunne matrasje hadden we wat mij betreft echt niet zo vroeg hoeven te gaan slapen. Maar iedereen was doodmoe, dus ik hield me maar stil om de rest slaap te gunnen. De volgende ochtend bleek echter dat iedereen hetzelfde probleem had. IJskoud, geen goede slaaphouding kunnen vinden en buiten/ onder de hut de varkens en andere beesten die de meest fascinerende geluiden produceerden. En toch kon ik ook hier weer van genieten. 🙂

De laatste dag zou fysiek iets minder inspannend moeten gaan worden. Eerst stond er een trekking van een paar uur naar de vleermuizengrot op het programma. Leuke tripje dacht ik. Onderweg had iedereen last van opstartproblemen, maar we stapten dapper door. Over de kleine paadjes gingen we op weg naar de grot. Tot ik en degene met wie ik aan het praten was ineens een raar geluid achter ons hoorden. We keken achterom en daar stond ineens de Italiaan te trillen en te draaien. We stonden in eerste instantie verbijsterd aan de grond genageld. Tot hij omviel, zo de afgrond in. Daar viel hij al trillend een meter of vijf omlaag. Toen realiseerde ik me wat er gebeurde en heb ik mijn rugzak afgegooid en ben hem achterna gesprongen. Zijn hele lichaam schokte en hij had een echt enge blik in zijn ogen. Ik heb geprobeerd zijn hoofd stabiel te houden en te zorgen dat al wat hij in zijn mond had er gewoon uit kon lopen en dat hij niet zou stikken in zijn tong. Stabiele zijligging is niet zo makkelijk als je half in een afgrond hangt namelijk.
Gelukkig waren er ondertussen twee anderen bijgekomen die hem mee stabiel hielden. Langzaam aan werd de Italiaan weer rustiger en konden we hem goed houden. Er was ook een Italiaans meisje bij gekomen die met hem kon communiceren. Hij bleek weinig zinnigs te vertellen, veel wartaal. De gids (gelukkig niet gehinderd door enige kennis van EHBO) had ondertussen vervoer geregeld. Eerst wilde hij een motor bellen om hem terug te brengen naar het dorp. Maar dat leek ons niet verstandig, dus werd een pick up truck geregeld.
Terwijl de Italiaan beter bij zinnen kwam, konden we hem rustig aan weer naar het begaande pad begeleiden. Ondertussen toonde hij vooral veel affectie voor ons (best creapy dat hij ons uit dankbaarheid probeerde te kussen) en sprak veel wartaal. Terwijl we hem rustig hadden neergezet, controleerde we zijn tas voor medicijnen. Daar bleek dat hij medicijnen bij zich had tegen epilepsie.
Uiteindelijk werd hij met de pick up truck naar het dorpje teruggebracht. Het Italiaanse meisje en een Amerikaanse gast (die wel kennis van zaken had) gingen met hem mee. Maar al met al was dit een behoorlijk heftige ervaring, die gelukkig goed is afgelopen. Het had veel erger kunnen zijn.

Wij vervolgden uiteindelijk toch maar onze tocht. Dat leek de gids zelfs belangrijker te vinden dan de Italiaan. De grot zelf was leuk, donker, nat en glibberig. Boven ons hoorden we de vleermuisjes piepen en zagen we ze vliegen.
Daarna weer op weg naar het volgende avontuur. Een tocht op de rug van een olifant. Tja, wat moet ik er van zeggen. Been there, done that. Het was wel leuk, apart gevoel om op zo’n beest te zitten. Maar hij loopt het rondje dat hij iedere dag loopt met toeristen op z’n rug en dat was het dan weer. Daarna nog een paar banaantjes gevoerd aan de olifant en klaar weer.

Op naar het volgende. White water rafting. Al een paar keer eerder gedaan in Turkije en Australie en deze keer.. was het een tam tochtje. Een paar leuke stroomversnellingen, de andere boot flink nat kunnen spetteren en that’s it. Het laatste stukje van de tocht over de rivier ging per bamboovlot. Ook leuk om te kwallen door aan een kant te gaan zitten en het hele vlot te laten overhellen. Maar niet echt een thrillseeker. Uiteindelijk was een van mijn medereizigers zo onverstandig om te roepen dat ze op zich wel zou willen zwemmen. Geen probleem en binnen een paar secondes lag ze in het water. Was trouwens ook echt best lekker (en smerig water).

Daarna vol goede moed weer terug richting het hostel! Waar we te horen kregen dat we binnen een half uur klaar moesten staan om naar een All you can eat Thai BBQ te gaan! Snel onder de douche en op naar een supergoede maaltijd. We hadden natuurlijk ook een berenhonger en dat ging er goed in. De BBQ was in een gigantische ruimte die vol zat met locals. Enorme tafels vol vlees, vis, groentes etc etc stonden klaar om op de speciale Thaise BBQ’s te gaan. Echt superlekker en leuk. Achteraf zaten we dan ook bomvol.

Helaas kan ik verder niet veel foto’s toevoegen.. Mijn accu is namelijk leeg!
Maar dit was het weer verder.. en nu ga ik de rest van mijn trip regelen!

Groetjes van Tijs!